اَهْلِ کِتاب

اهل کتاب درلغت یعنى کسانى که داراى کتاب آسمانى هستند و در اصطلاح به پیروان آیین یهود، مسیحیت و مجوسیت مى گویند.

خداوند متعال مى فرماید:

((قـاتـِلُوا الَّذیـنَ لایـُؤْمـِنـُونَ بـِاللّهِ وَ لابـِالْیـَوْمِ الاْ خـِرِ وَ لایـُحَرِّمُونَ ما حَرَّمَاللّهُ وَ رَسُولَهُ وَ لا یـَدیـنـُونَ دیـنَ الْحـَقِّ بـِاللّهِ مـِنَ الَّذیـنَ اُوتـُوا الْکـِتـابَ حـَتـّى یـُعـْطـُوا الْجـِزْیـَةَ عـَنْ یـَدٍ وَ هـُمْ صاغِرُونَ)) (73)

بـا کـسانى که از اهل کتابند و به خدا و روز جزا ایمان نمى آورند و آنچه را که خدا و رسولش حـرام کـرده ، حرام نمى دانند و به دین حق نمى گروند، کارزار کنید تا اینکه با دست خود و با ذلت جزیه بپردازند.

قرآن در معرفى اهل کتاب مى فرماید:

((اِنَّ الَّذیـنَ امـَنـُوا وَ الَّذیـنَ هـادُوا وَ الْصـابـِئیـنَ وَ النَّصـارى وَ الَْمـجـُوسَ وَالَّذیـنـَ اَشْرَکُوا...)) (74)

کـسـانـى کـه ایمان آوردند و کسانى که بر دین یهود، صابئین و نصارا و مجوس باقى مانند و کسانى که شرک ورزیدند.

ایـن آیـه یـهـودیـان ، صـابـئیـن ، نصارا و مجوس را اهل کتاب معرفى مى کند که داراى شریعت و کـتـاب آسـمـانـى بـودنـد. در مـقـابل اهل کتاب ، مؤ منان به اسلام و مشرکان مطرح شده اند، کتاب آسـمـانـى اهـل کـتـاب عـبـارت اسـت از: تـورات بـراى یـهـود، انجیل براى نصارى ، اوستا براى مجوس .

((شـخـصـى از امـام صـادق (ع ) پـرسـیـد: آیـا مـجوسیان صاحب کتابند؟ فرمود: آرى ، مگر نامه رسـول خـدا صـَلَّى اللّهُ عـَلَیـْهِ وَ آلِهِ بـه اهل مکه به گوش تو نخورده که به آنان نوشت : یا اسلام بیاورید و یا آنکه به جنگ با شما برمى خیزم . مردم مکه در جواب آن حضرت نوشتند: از مـا جـزیـه بـگـیـر و مـا را بـه بـت پـرسـتـى مـان واگـذار. رسـول خـدا(ص ) نـوشـت : مـن جـزیـه نـمـى گـیـرم ، مـگـر از اهل کتاب .

مـجـدداً مـردم مـکـه نـامه نوشتند ـ و مقصودشان از این نوشته تکذیب آن حضرت بود ـ : چطور مى گـویـى مـن جـزیـه نـمـى گـیـرم ، مـگر از اهل کتاب و حال آنکه از مجوسیان جزیه گرفته اى ؟ رسول خدا(ص ) در پاسخشان نوشت : مجوسیان پیغمبرى داشتند که او را کشتند و کتابى داشتند کـه آن را آتـش زدنـد؛ پیغمبر آنان کتابى آورده بود که در پوست دوازده هزار گاو نوشته شده بود.)) (75)

احکام اهل کتاب

امام خمینى (ره ) مى فرماید:

((کافر نجس مى باشد و در این حکم ، فرقى بین مرتد و کافر اصلى ـ چه حربى باشد و چه ذمى ـ نیست .)) (76)

بـر مسلمانان واجب است که با کافران بجنگند تا اینکه آنها اسلام بیاورند و یا کشته شوند و جـزیـه پـرداخـت نـمـایـنـد و بـر دیـن خـود بـاقـى بـمـانـنـد و پـرداخـت جـزیـه تنها از کافران اهل کتاب پذیرفته مى شود. (77) قرآن کریم مى فرماید:

9

((قاتِلُوا الَّذینَ لایُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ لابِالْیَوْمِ الاَّْخِرِ ... )) (78)

با هر که ایمان به خداوند و روز رستاخیز نیاورد، پیکار کنید.