اَرْض صُلح

ارض صلح در لغت یعنى سرزمین صلح و آشتى .

در اصـطـلاح فـقـه ، ارض صـلح بـه زمـیـنـى گـویـنـد کـه مـلک اهـل ذمـّه اسـت ، و پـیـامـبـر(ص ) یا امام (ع ) با آنها قرار داد صلح بسته ، بدین ترتیب که زمین مال آنها باشد؛ ولى جزیه بپردازند. (27)

((اَلاَْرْضُ الْمَفْتُوحَةَ عَنْوَةً))

زمین فتح شده با قدرت و زور.

از دیـدگـاه فـقـه اسـلامـى ((ارض مـفـتـوح عنوة )) یعنى آن مقدار از سرزمین کافران که بوسیله قـدرت نـظـامـى اسلام [ فتوحات اسلامى ] از آنها گرفته شده است . منافع چنین زمینى با نظر امـام صـرف مـصالح مسلمانان مى شود. ارض مفتوح العنوة را ((ارض خراج )) (28) هم مى نامند.

زمین کافرانى که [ قبل از رسیدن قواى نظامى اسلام ] اسلام را بپذیرند، ملک آنها خواهد بود و بجز زکات چیز دیگرى پرداخت نمى کنند. (29)