سه شنبه, ۱۱ خرداد ۱۳۹۵، ۰۱:۵۶ ق.ظ
سستی در جهاد
أ أَ لَمْ تَرَ إِلَی الْمَلَإِ مِنْ بَنی إِسْرائیلَ مِنْ بَعْدِ مُوسی إِذْ قالُوا لِنَبِیٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنا مَلِکاً نُقاتِلْ فی سَبیلِ اللَّهِ قالَ هَلْ عَسَیْتُمْ إِنْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتالُ أَلاَّ تُقاتِلُوا قالُوا وَ ما لَنا أَلاَّ نُقاتِلَ فی سَبیلِ اللَّهِ وَ قَدْ أُخْرِجْنا مِنْ دِیارِنا وَ أَبْنائِنا فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتالُ تَوَلَّوْا إِلاَّ قَلیلاً مِنْهُمْ وَ اللَّهُ عَلیمٌ بِالظَّالِمینَ
آیا مشاهده
نکردی جمعی از بنی اسرائیل را بعد از موسی، که به پیامبر خود گفتند:
"زمامدار (و فرماندهی) برای ما انتخاب کن، تا (زیر فرمان او) در راه خدا پیکار کنیم."
(پیامبر
آنها) گفت: " شاید اگر دستور پیکار به شما داده شود، (سرپیچی کنید، و) در راه خدا،
جهاد و پیکار نکنید!"
گفتند: "چگونه ممکن است در راه خدا پیکار نکنیم، در حالی که
از خانه ها و فرزندانمان رانده شده ایم، ( و شهرهای ما بوسیله ی دشمن اشغال، و
فرزندان ما اسیر شده اند)؟!"
امّا هنگامی که دستورِ پیکار به آنها داده شد، جز عدّه
ی کمی از آنان، همه سرپیچی کردند.
و خداوند از ستمکاران، آگاه است.
(بقره 246)