وقتی منقل آتش می کنید، گاهی یکجا و یک گوشه اش شعله می کشد و آتش می گیرد. از آنجا با انبر، یک حَبِّ آتش برمی دارید می گذارید آنجا که همه اش زغال است، باد می زنید، همه اش آتش می گیرد این دانه دانه شهیدان مثل حبّه آتش هستند و این شهرها و روستاها مثل زغال، یک شهید که می گذاری داخلش، آتش عشق الهی به همه ی آنها سرایت می کند؛ اصل قبرستان پر از نور می شود و از وحشت می افتدخل:شهدا، همه را تحت تأثیر قرار می دهند، مانند آتشی که زغال ها را برمی افروزد.   

ماخذ: مثل ها و پند ها-حائری شیرازی      جلد: 4 صفحه: 83و84