هر کس به دنیا دل بست مثل شمشیر در غلاف می ماند و هر کس به دنیا دل نبست مثل شمشیری است که از غلاف بیرون آمده باشد. وقتی که دل کندید کارایی و برش پیدا می کنید، حالا گاهی آدم دعای کمیل می خواند و دل می کند، گاهی می نشیند، فکر می کند و دل می کند، گاهی عمل می کند و دل می کند و گاهی اراده می کند و دل می کند. این جنگ هم برای این بوده که شمشیر ما از غلاف بیرون بیاید تا نپوسد. شما اگر صد سال بلکه هزار سال در خانه بنشینید تا از غلاف بیرون نیایید، کارآیی پیدا نمی کنید. انسان وقتی با دشمن روبرو شد، از غلاف بطور طبیعی بیرون می آید، این جور نباشد که بگویی بیرون بیایم بعد بروم جلو دشمن، نه وقتی رفتی جلوش از غلاف بیرون می آید.

ماخذ: مثل ها و پند ها-حائری شیرازی      جلد: 3 صفحه: 77